Objawy w chorobach tarczycy

Tarczyca: objawy miejscowe i ogólne

Objawy w chorobach tarczycy można podzielić na dwie grupy: pierwsza do objawy związane z zaburzeniami czynności tarczycy (niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy) druga to miejscowe objawy wynikające np z ucisku. Poniżej omówiono w/w. Szczegółowe dotyczące diagnostyki i leczenia niedoczynności i nadczynności tarczycy znajdują się w odpowiednich działach.

– Tarczyca: objawy miejscowe. Czasami występuje jedynie dyskomfort, ucisk. Pacjent zauważa, że obwód szyi uległ powiększeniu, musi zmieniać koszule, golfy stają się za ciasne. Tarczyca może osiągnąć także duże wymiary, zaczyna ona uciskać okoliczne struktury. Tarczyca o dużych rozmiarach jest określana mianem wola olbrzymiego (zdjęcie pacjentki z wolem olbrzymim). W przypadku ucisku na tchawicę pacjent może odczuwać kłopoty z oddychaniem, duszność może ulegać nasileniu przy unoszeniu rąk do góry. Ucisk powiększonej tarczycy na przełyk prowadzi do kłopotów z przełykaniem. Dodatkowo może pojawić się chrypka.

– Tarczyca: objawy ogólne. Należą do nich te, które wynikają z zaburzeń czynności tarczycy. Wśród nich należy wymienić m.in: zmianę masy ciała, uczucie zimna lub nadmierną potliwość, kołatanie serca, zaparcia, biegunki, pobudzenie, osłabienie, zaburzenia snu, zaburzenia miesiączkowania, drżenie rąk, wypadanie włosów, obrzęki. Szczegółowo objawy z podziałem na niedoczynność tarczycy i nadczynność tarczycy poniżej oraz w oddzielnych działach.

– Tarczyca: objawy oczne. Oddzielnym zagadnieniem są objawy oczne, które omówiono w dziale dotyczącym orbitopatii Gravesa.

Niedoczynność tarczycy: objawy

Niedoczynność tarczycy . Wśród objawów zgłaszanych przez chorego z niedoczynnością tarczycy wymienić należy: wzrost masy ciała, zmęczenie, senność, zaburzenia pamięci, uczucie chłodu, zaparcia, chrypkę, suchość skóry, żółtawe zabarwienie skóry, obrzęk twarzy i rąk, zaburzenia miesiączkowania. Dolegliwości mogą być mniej lub bardziej nasilone w zależności od długości trwania choroby, stopnia niedoczynności tarczycy, wieku chorego. Różnice w przebiegu niedoczynności tarczycy przedstawiono na przykładzie dwóch pacjentek, które trafiły do poradni poradni endokrynologicznej.

Jedną z nich jest kobieta w wieku 55 lat, która chorując pierwotnie na nadczynność tarczycy przebyła leczenie jodem radioaktywnym. W wyniku tego leczenia rozwinęła się niedoczynność tarczycy. Wcześnie wdrożono leczenie uzupełniające tyroksyną lecz pomimo tego iż udało się w miarę szybko uzyskać normalizację TSH (stan eutyreozy) chora przytyła 15 kg i w dalszym okresie leczenia nawet przy prawidłowym TSH nie mogła schudnąć.

Drugim przykładem jest 28 letnia kobieta, u której w przypadkowym badaniu stwierdzono podwyższone stężenie TSH. Kobieta ta nie zauważyła istotnych zmian, poza niewielkim uczuciem suchości skóry.

Powstaje pytanie dlaczego pierwsza pacjentka pomimo uzyskania prawidłowego stężenia TSH nie może powrócić do wyjściowej masy ciała, a druga pacjentka z wyższym TSH nie odczuwa istotnych objawów. W pierwszym przypadku chora z pierwotnie z nadczynnością tarczycy miała na tyle przyspieszony metabolizm, że pomimo wzmożonego apetytu traciła masę ciała. Po przebytym leczeniu “spalanie” posiłków przez jej organizm uległo zdecydowanemu zwolnieniu, a dodatkowo przez pewien okres czasu zanim wdrożono leczenie tyroksyną pacjentka była w okresie niedoboru hormonów tarczycy. Prowadzi to wzrostu masy ciała. Natomiast 28-letnia pacjentka, u której dopiero rozwija się niedoczynność tarczycy  ma sprawniejszy metabolizm (młodszy wiek) i jest początkowo w stanie utrzymać wyjściową masę ciała.

– Objawy niedoczynności tarczycy stwierdzane w badaniu lekarskim. W trakcie badania chorego lekarz zwraca uwagę na suchość skóry, nadmierne rogowacenie naskórka, występowanie obrzęków (powiek, dłoni), suchość i łamliwość paznokci, zwolnioną czynność serca, cechy niewydolności serca, osłabienie siły mięśniowej.

– Objawy niedoczynności tarczycy w zależności od układów, których dotyczą:

1.Niedoczynność tarczycy a serce. Niedoczynność tarczycy może prowadzić do niewydolności serca, zwolnienia czynności serca (bradykardia), w przypadku długo trwającej niedoczynności nawet do pojawienia się płynu w worku osierdziowym.

2.Niedoczynność tarczycy a układ oddechowy. Niedoczynność tarczycy może prowadzić do spowolnienia czynności oddechowej. Oddech staje się płytki, zwolniony co może prowadzić do zaburzeń czynności oddechowej.

3.Niedoczynność tarczycy a układ trawienny. Niedoczynność tarczycy prowadzi do spowolnienia perystaltyki czego skutkiem są zaparcia.

4.Niedoczynność tarczycy a układ moczowy. Spada czynność filtracyjna nerek. Może to dodatkowo prowadzić do obrzęków.

5.Niedoczynność tarczycy a układ krwiotwórczy. U chorych z niedoczynnością tarczycy rozwija się niedokrwistość. Jest to uwarunkowane kilkoma mechanizmami. Po pierwsze w wyniku niedobory tyroksyny dochodzi do upośledzenia syntezy hemoglobiny. Po drugie mamy do czynienia z niedoborem żelaza w wyniku upośledzonego wchłaniania i nadmiernymi krwawieniami miesięcznymi. Po trzecie dochodzi do zaburzeń wchłaniania kwasu foliowego. I w końcu należy pamiętać o możliwości współistnienia innych chorób autoimmunologicznych u chorych z chorobą Hashimoto – w tym przypadku z niedokrwistością Addisona-Biermera prowadzącą do niedoboru witaminy B12.

6.Niedoczynność tarczycy a układ nerwowy i nerwowo-mięśniowy. Wielu pacjentów skarży się na bolesne kurcze mięśni, osłabienie mięśniowe.

Nadczynność tarczycy: objawy

Nadczynność tarczycy. Wśród objawów mogą występować: nerwowość, bezsenność, wzmożona potliwość, nietolerancja ciepła, kołatanie serca, męczliwość, osłabienie, utrata masy ciała pomimo wzrostu apetytu, częstsze wypróżnienia szczególnie wkrótce po posiłku, drżenie rąk, wypadanie włosów, zaburzenia miesiączkowania. Praktycznie tylko u pacjentów z chorobą Gravesa mogą występować objawy oczne, tzw. orbitopatia tarczycowa (omówiona bardziej szczegółowo w dziale dotyczącym choroby Gravesa). Mniej zaawansowany objaw ze strony oczu pod postacią niewielkiego poszerzenia szpary powiekowej i uniesienia górnej powieki (wrażenie wpatrywania się) może występować w każdej nasilonej postaci nadczynności tarczycy i ustępuje w trakcie jej leczenia. Tarczyca może być prawidłowych wymiarów, powiększona, miękka, guzowato zmieniona, bolesna lub nie. Objawy ze strony tarczycy zależą od etiologii nadczynności tarczycy. U pacjentów z subkliniczną postacią nadczynności tarczycy (obniżone stężenie TSH przy prawidłowych stężeniach FT4 i FT3) mogą występować dyskretnie zaznaczone objawy nadczynności: nieco przyspieszona czynność serca, częstsze migotanie przedsionków, niepokój. Ciężkość przebiegu nadczynności tarczycy zależy od wieku chorego, rodzaju choroby (choroba Gravesa, wole guzkowe toksyczne?), czasu trwania, współistniejących innych chorób obciążających. Generalnie najbardziej ciężkie postacie nadczynności tarczycy dotyczą przypadków pacjentów z chorobą Gravesa w okresie przełomu tarczycowego. U osób starszych z nadczynnością tarczycy może dominować osłabienie, apatia.

Należy podkreślić, że nie wszystkie zaburzenia czynności tarczycy przebiegają klasycznie. Z szeregu dolegliwości charakterystycznych np. dla nadczynności tarczycy chory może odczuwać tylko niektóre, np. nadmierną potliwość. Bardzo często jednak już w czasie leczenia nadczynności tarczycy okazuje się, że chory uświadamia sobie poprawę także w innych zakresach: jest spokojniejszy, mniej pobudliwy, bardziej skoncentrowany. Z drugiej strony objawy sugerujące nadczynność tarczycy mogą występować we wielu innych schorzeniach. Nadmierna pobudliwość, bezsenność i kołatanie serca nie muszą koniecznie wynikać z patologii tarczycy. Dlatego też ostateczne rozpoznanie stawiamy zawsze na podstawie badania chorego i badań dodatkowych. Badanie lekarskie obejmuje poza samym badaniem tarczycy także wiele innych elementów. Badaniem palpacyjnym tarczycy oceniamy m.in. jej orientacyjną wielkość, spoistość, obecność guzków, powiększenie węzłów chłonnych, obecność wzmożonego przepływu naczyniowego potwierdzoną osłuchiwaniem stetoskopem, zwężenie dróg oddechowych wynikające z ucisku powiększonej tarczycy na tchawicę. Kolejnymi badaniami są ocena tętna (zwolnione, przyspieszone), ciśnienia tętniczego (podwyższone?), badanie skóry (sucha, wilgotna, dermografizm, bielactwo?), ocena ewentualnego drżenia rąk, ważenie chorego (wzrost lub ubytek masy ciała?), ocena wydolności serca. Szczegóły badania omówiono w odpowiednich rozdziałach dotyczących poszczególnych chorób.

protask

2 odpowiedzi na “Objawy w chorobach tarczycy”

1. Aldonakok pisze:

   26 kwietnia 2018 o 13:18

   Mam wszystkie objawy ,które podane powyżej:wzrost masy ciała, zmęczenie, senność, zaburzenia pamięci, uczucie chłodu, zaparcia,suchą skórę, opuchnięte powieki, problemy z nerkami, wadę serca: wypadanie 3 płatka zastawki, nadmierne pocenie. mam 42 lata. Zrobiłam badania, oto wyniki:
   – TSH 1,030
   – Prolaktyna 10,7
   – FT3 3,84
   – FT4 1,50
   – a-TPO <9
   – aTG 10,70

   Ciśnienie zawsze miała 90/60, a już od jakiegoś czasu ok. 145/90. Co jest ze mną,? Proszę o pomoc

   Zaloguj się, aby odpowiedzieć
   • Aldonakok pisze:

     26 kwietnia 2018 o 13:54

     Dodam jeszcze, że ogólne badania morfologii i OB są w normie

     Zaloguj się, aby odpowiedzieć