Śpiączka hipometaboliczna jest końcowym stadium do jakiego prowadzi długotrwająca, nieleczona niedoczynność tarczycy. Związana jest z podwyższonym ryzykiem zgonu w przypadku niewdrożenia odpowiedniego leczenia. Występuje zazwyczaj u osób starszych w tym u pacjentów, u których z powodu współistnienia zaburzeń o charakterze otępiennym rozpoznanie jest utrudnione.
Objawy śpiączki hipometabolicznej
Kontakt z chorym w stanie przełomu hipometabolicznego jest bardzo ograniczony albo niemożliwy (śpiączka). Stwierdza się obniżoną temperaturę ciała (nawet do 24 0C), zwolnienie czynności serca, hipowentylację, obniżenie ciśnienia tętniczego do wstrząsu włącznie. Często stwierdza się zażółcenie skóry, obrzęki powiek, powiększenie języka.
Rozpoznanie śpiączki hipometabolicznej
W badaniach stwierdzamy wysokie stężenie TSH przy niskich, często nieoznaczalnych stężeniach FT4 i FT3, hipoglikemię, hiponatremię, charakterystyczny zapis w EKG.
Leczenie śpiączki hipometabolicznej
Pacjent z rozpoznaniem śpiączki hipometabolicznej powinien być leczony w specjalistycznym ośrodku na sali intensywnej terapii. Zanim jednak trafi do takiego ośrodka wstępne leczenie powinno zostać wdrożone w ośrodku, w którym rozpoznanie zostało postawione. Leczenie obejmuje podawanie dużych dawek lewotyroksyny w formie dożylnej, wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, podawanie hydrokortyzonu, uzupełnianie płynów, zapewnienie wentylacji, intensywne leczenie chorób współistniejących. Nie wolno chorego ogrzewać. Chory jest monitorowany.
protask
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.